Eğer bir insan bir an yanlış bir yerlerde olduğunu düşünüyorsa, sanırım yapacağı en hayırlı şey zorla o yere adapte olmaya çalışmak değil, gerçekten istediğini düşündüğü yere doğru yelken açmaktır. Eğer yanlışlık ana özgüyse bir süre sonra istekli olarak oraya dönecektir. Değilse hayatını yanlış yöne doğrultmak hatasını yapmamış olacaktır.

İnsan insana özgü şeyleri özlüyor. Uzun süre yaşamdan uzak şeylerle ilgilenemiyor.Sanırım diğer insanların işi de sanatçılar kadar zor. Sanatçı olmayanlar kendi meslekleri, işleriyle uğraşmak zorunda oldukları gibi, bir insan, bir birey olarak varlıklarını devam ettirmek için, sıkıntıdan yarılmadan yaşayabilmek için, sanatla ilgilenmek, yani insanla, yaşamla ilgili şeylere de zaman ayırmak zorundalar.

Şunu kesinliğine inanarak söyleyebilrim ki, yaşamla ilgilenmeyi ertelemek, en sonunda, hayatınızın (modern dünyaya göre) önemli olarak değerlendirilebilen, hakkında gelecek planları kurduğunuz işlerinizi sıkılarak bir kenara itmenize, ihmal etmenize sebep oluyor.

Çok yönlülük tek kurtuluş. İnsan aynı işi sık aralıklarla çok kere tekrarlayınca, o işi her seferinde daha kötü yapıyor.

Dakikanın 120 saniyeye çıkması dileğiyle...

Buraya arada sırada aklıma gelen, takılan, vs şeyleri yazıyorum... eğer daha önce yazdıklarımı da okumak isterseniz, onları çöpe atmadım sakladım... buyurun buradan yakın...